W ubiegłym tygodniu pisałem o rozliczaniu zakupu telewizora. Dziś pochylę się nad tematem zakupu zegarka i ujęcia go jako kosztu uzyskania przychodu oraz odliczenia VAT.
Co do zasady wydatki, które można uznać za osobiste, nie podlegają odliczeniu, jak i VAT. Katalog ten nie jest jednak jednoznacznie określony. Wiele z towarów i usług, które z reguły są uznawane za wydatki osobiste, może zostać rozliczone, jeśli istnieją ku temu solidne przesłanki.
Przykładem sytuacji gdzie wydatek, zasadniczo uznawany za osobisty, jest kwalifikowany jako koszt podatkowy, może być wydatek na naukę języków obcych dla przedsiębiorcy mającego obcojęzycznych kontrahentów. Analogicznie, przedsiębiorca zajmujący się ochroną osób i mienia oraz szkoleniami z zakresu samoobrony może rozliczyć koszty poniesione na basen, siłownię czy naukę sportów walki.
Podobnym, niszowym, wydatkiem, może być zakup zegarka. Najczęściej jest on uznawany za wydatek osobisty i nie podlega odliczeniu ani na gruncie PIT, ani VAT. Jeśli jednak charakter wykonywanej działalności to uzasadnia, to może być zakwalifikowany do obu. Dotyczy to zarówno zegarków mechanicznych, jak i smartwatchy.
W przypadku zegarków mechanicznych sprawy dotyczyły adwokatów, zajmujących się m.in. sprawami karnymi. Ze względu licznych spotkań o precyzyjnych godzinach sam zegarek jest koniecznym narzędziem. Z racji rozliczania się z klientami za poświęcony czas kluczowa była możliwość dokładnego jego liczenia — stąd zegarek musiał mieć chronometr. Dodatkowo część spotkań była utajniona, z tego względu sprzęt elektroniczny był niedopuszczalny. Co więcej, w jednym z przypadków, prawnik powołał się również na potrzebę dyskrecji w sprawdzaniu czasu. Niewątpliwie sprawdzenie go na telefonie rzuca się w oczy bardziej niż zerknięcie na zegarek.
W przypadku smartwatchy użyta była podobna argumentacja, choć odpadła niemożność używania sprzętu elektronicznego. Doszła jednak konieczność pozostawania w komunikacji bez przerywania spotkania. Stąd też np. obsługa wiadomości tekstowych z poziomu zegarka była istotna.
W każdym z tych przypadków należy jednak zaznaczyć kluczowy warunek. Sprzęt tak musi być użytkowany wyłącznie w ramach działalności gospodarczej. Jeśli kupujący używałby go także w celach osobistych to urząd skarbowy, miałby podstawy do podważenia zasadności odliczenia wydatku.
Podsumowując, kluczowe jest, by wydatek był realnie związany z działalnością gospodarczą. Ustawa o PIT, art. 22. ust. 1 dobrze to tłumaczy: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”. Jak się można domyślać, art. 23. określa wyjątki od tej reguły — wydatki, które nie mogą być uznane za koszt. O ile przepis ten odnosi się tylko do PIT, to daje dobre, generalne zrozumienie mechanizmu. Każdy przypadek jest inny i dobrze jest przed podjęciem decyzji zasięgnąć opinii specjalisty, a w przypadkach znacznych wydatków — wystąpić o interpretację.
